|
Autorem wszystkich zdjęć na tej stronie
jest ks. Jerzy Ptach
Żebrzący pies w Zakopanem na Krupówkach
>>>>>> DODAJ KOMENTARZ:
Zobacz też:
SŁAWNE
PSY
(...) pies jest czymś więcej niż naszym towarzyszem. Może stać się ważną, czasami wręcz niezbędną częścią naszego życia. Może być nam tak potrzebny, jak potrzebna jest nam przyjaźń innych ludzi; czasami nawet bardziej, gdyż jego przyjaźń bywa niezawodna i straszliwie, żenująco bezinteresowna. Takiej przyjaźni my, ludzie, nie jesteśmy zwyczajni, takie uczucie bardzo rzadko bywa naszym udziałem". Stanisław Głąbiński
„IM BARDZIEJ POZNAJĘ LUDZI,
"IM BARDZIEJ POZNAJEMY ZWIERZĘTA,
"Kup sobie psa. To jedyny sposób, abyś mógł nabyć miłość za pieniądze". - św. Augustyn
Psy zaczarowane Biblią.
To był bardzo piękny dzień rekolekcji zakonnych w Dębkach (koło
Żarnowca) nad morzem. Spokojny tryb życia na rekolekcjach uspokajał
mnie. Modlitwa i Słowo Boże były jak woda na wysuszonej ziemi. W czasie
"Upadnij na kolana..." Dziś, gdy w kościołach usuwa sie balaski, gdy zdrowi ludzie, którzy mogą przyklęknąć, przyjmują Pana Jezusa jak równego sobie, możemy się uczyć od tych psów.
/Autor tych trzech zdjęć jest nieznany/.
Pies wyczuje dobrego człowieka "Świętość Jozafata Kuncewicza zdawały się dostrzegać swym instynktem nawet zwierzęta. Istnieje na ten temat kilka opowieści. Jedna z nich mówi, że pewna kobieta rozzłoszczona zabiegami św. Jozafata, który chciał ją nawrócić, poszczuła go potężnymi brytanami. Znane jednak z agresywności psy podbiegły do świętego i zaczęły się do niego łasić. Wtedy w kobiecie coś pękło i poprosiła o spowiedź".
S. Faustyna jest też dobrym człowiekiem.
Na plaży w Dźwirzynie 6 psów przyjechało ze swym Panem z Opola, gdzie mieszkają w bloku; odwiedzają m.in. przedszkola.
ANIOŁ I PIES
ks. Jan Twardowski
Czy czytając jego historię zauważyliśmy, że młodego Tobiasza w trudnej podróży i ciężkich przeżyciach prowadził anioł i pies? „I poszedł chłopiec, a razem z nim anioł, a także i pies wyszedł z nim i podróżował razem z nimi” (Tob. 6,1). Nie dwóch aniołów – jeden po lewej, drugi po prawej stronie – ale właśnie anioł i kundel. Anioł i pies. Jeden i drugi doprowadzili go do domu rodzinnego, aby wszyscy razem cieszyli się z uleczenia ojca. Rozumiemy, że poprzez świat prowadzi anioł – zwłaszcza anioł Tobiaszowy, zwany po hebrajsku Rafael, to znaczy: „Bóg leczy”, po polsku Rafał, patron wszystkich chorych, podróżujących i wszystkich tych, którzy szukają dróg. Do Boga prowadzą wzniosłe książki, wzniosła nauka, wzniośli ludzie, ale jak może prowadzić pies? Tymczasem Stara Księga wspomina, że pies tak samo prowadzi. Chcemy być aniołami i przypinać sobie białe skrzydła. Na psa nieraz patrzymy z lekceważeniem; czasem traktujemy go jak zabawkę. Czy jednak możemy się od psa, nie tylko od anioła, czegoś nauczyć? W ogóle cały świat zwierząt, wszystkie psy po kolei, koty, królik, który śpi w czasie upału pod progiem wiejskiego domu, prowadzą nas do Boga, wzruszają i zachwycają swoją prostotą i wiernością. Pies razem z Tobiaszem i aniołem, jak poseł przybiegł do domu. Czy potrafimy, radując się tak jak pies, machać ogonem? Zupełnie bezinteresownie, tylko dlatego, że ktoś przetrwał długą podróż, ufał Bogu, dotrwał do końca i wrócił do domu, gdzie zdarzył się cud? Tak często chcemy, żeby ktoś przed nami machał ogonem, ale sami służymy jak pies ze spuszczonym ogonem. Służymy, ale narzekamy, że nas traktują jak psa, pogardzają, ciągną do budy, dają byle co do jedzenia. Uczmy się od aniołów, wzniosłych stworzeń, ale uczmy się także od zwykłego psa – jego wierności, wielkiej prostoty, bezinteresowności w służbie dla człowieka.
ANIOŁOWIE I ZWIERZĘTA ks. Jan Twardowski Św. Marek napisał, że Jezus spędził 40 dni na pustyni tylko w towarzystwie aniołów i zwierząt, tzn. bez ludzi (Mk 1,12-15). Dziwne: wspomniani są aniołowie i zwierzęta, razem, a kiedy pies nieraz wpadnie do kościoła w czasie Mszy św., panowie i panie bardzo energicznie wyrzucają go, trzaskając laskami, parasolami. Ale Pan Jezus na pustyni, gdzie modlił się i spotykał z Ojcem, nie wyrzucał zwierząt. Pomiędzy jednymi i drugimi istnieje tajemnicza więź: aniołowie i zwierzęta wypełniają wolę Bożą. Aniołowie najdoskonalej, z największą świadomością i jasnością widzenia; zwierzęta, które św. Franciszek z Asyżu nazwał swoimi braćmi, również wypełniają wolę Bożą, ale zupełnie tego nie rozumieją.
Wg legendy, matka św.
Dominika miała sen przed jego urodzeniem; urodziła małego pieska,
czarnego w białe łaty. Ów piesek, płomieniami wydobywającymi się z
pyska, miał oświecić cały świat.
W malarstwie
spokojnie leżący mały piesek oznacza wszelkie wierne Bogu stworzenie
(por. obrazy trzech króli); w malowidłach przedstawiających pary
małżeńskie
POKAŻ MI TWOJEGO PSA @ KTO KOCHA ZWIERZAKI,
TEN MA CHARAKTER NIE
BYLE JAKI
Mówi się, że pies ma jedną wadę: żyje za krótko. Walter Scott twierdzi, że dlatego, by łatwiej było znosić ich odejście. „Jakże cierpieć musiałby człowiek, gdyby spędzał z psem lat 30 lub 50, skoro tak bardzo go boli rozstanie po zaledwie 10 czy 12.
Powszechnie mówi się, że nie ma głupich psów. Są tylko głupi ich właściciele. Pies ma jednak wadę – ufa swemu Panu. Psy posiadają coś czego wielu ludziom brakuje. Wierność, wdzięczność, charakter.
E K U M E N I A Dlaczego kot na stronie psów?
W SZTUCE SAKRALNEJ
Obraz w bazylice w sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w LICHENIU ----->
<----- Obraz w zabytkowym kościele
Portret w Muzeum Okręgowym w Pile ---->
<------ Niesienie Krzyża /Hans Memling/
W Kaplicy Męki Pańskiej w krakowskiej bazylice św. Franciszka można zobaczyć wymowną Drogę Krzyżową Józefa Mehoffera. Rany Jezusa podczas Drogi Krzyżowej liże łaciaty, czarno-biały pies, podczas gdy ludzki tłum szaleje z nienawiści. ---------->
<------- Na godach w Kanie Giusto Menabuoi umieścił aż 3 psy.
ŚW.
ROCH
Uważany jest także za opiekuna zwierząt domowych.
W ołtarzu w bydgoskiej katedrze.
Św. Krzysztof
W Rosji i Finlandii legendy mówiły o wyjątkowej urodzie św. Krzysztofa. Chcąc uwolnić się od zalotów dziewcząt, wg podania, Krzysztof miał poprosić Boga o oszpecenie, a ten w odpowiedzi obdarzył go twarzą psa.
Pieter Norbert van Reysschoot /XVIII w./ Chrystus uzdrawia niewidomego
SZATA JÓZEFA Pies, symbol wierności szczeka na kłamców i obłudników, którzy z zazdrości sprzedali swego brata Józefa. Ojca okłamali, że dziki zwierz…/Rdz 37,18-34/ DiegoVelazquez "Szata Józefa" (1630)
Bartolome Esteban Murillo (hiszpański malarz XVIII w.) Chłopiec wyśmiewa starszą kobietę.
Frans Francken Młodszy BUDOWA WIEŻY BABEL Olej na blasze, XVI/XVII w. Muzeum Prado Madryt
Pies w służbie człowieka Pies był nie tylko jest towarzyszem człowieka. Wykorzystano je jako psy myśliwskie, pasterskie; ze względu na wybitnie rozwinięty zmysł węchu, zostały wykorzystane przez policję, straż graniczną i siły antyterrorystyczne; jako psy zaprzęgowe, zwłaszcza na dalekiej Północy. Psami posługiwano się w celach wojennych: zaprzęgano do dział, odnajdywały zranionych i dostarczały żywność żołnierzom; po przeszkoleniu wykrywały miny, przenosiły meldunki przez linę frontu; czasem wyposażano je w przeciwgazowe maski. Podczas I wojny światowej brytyjskie ministerstwo wojny wystąpiło z apelem do właścicieli psów i schronisk o przekazanie psów na potrzebę armii; wyłapano również na cele wojenne bezpańskie psy. Psy towarzyszyły w nocnych wartach i patrolach; odszukiwały rannych zarówno ludzi jak i psy, których z pola walki zabierały ambulanse; po wyleczeniu psy wracały na front. Jako zwierzęta pociągowe były wykorzystywane do transportu lekkiej artylerii, zapasów amunicji oraz żywności. Zrzucano je na spadochronach poza linię wroga. Pracowały też w łączności – przekazywały meldunki oraz rozkazy. Dzięki wyszkolonym psom, wiele niewidomych oraz niesłyszących osób mogło wrócić do normalnego życia. Pies zabrany do szpitala odgrywa rolę terapełtyczną. Psy pasterskie są nie tylko do paszenia, ale i do obrony przed wilkami. Pies jest wykorzystywany do tropienia złodziei i przemytników; jest niezawodny w ratownictwie topielców.
Psy mają około 220 milionów receptorów węchu, podczas gdy ludzie tylko ok. 5 milionów. Potrafią wyczuć chorobę właściciela. Potrafią wręcz wskazać miejsce, w którym choroba się rozwija. Potwierdzają to badania naukowe. Psy na dodatek mają cechę której ludzki nos (mózg) nie ma wcale. Potrafią rozdzielać zapachy. My rejestrujemy je całościowo. (zob. G.N. 24/20)
Pies przyjacielem Pies wysłucha nasze zwierzenia, których nie powierzylibyśmy żadnemu człowiekowi. To nie ważne, że ich nie rozumie – wystarczy, że właściciel może się do woli wygadać, co sprawia przecież każdemu ulgę. Pies potrafi płakać razem ze swym przyjacielem. Także dotykanie psa, czy nie jest kojącą przyjemnością tak dla psa jak i dla człowieka? Wiadomo, że podczas dłuższego głaskania i poklepywania psa spada liczba uderzeń serca i obniża się ciśnienie krwi, zarówno u człowieka jak i u psa.
Hugo ze swoim Panem w restauracji.
MODLITWA PSA
I jak tu nie kochać psa
Kiedy już do
domu wracasz, - Barbara Borzymowska
Kundel
NA
WAKACJE
Pozbawić go
rodziny, domu i roboty. - Marek Majewski
NOS
Pies ma taki kawałek siebie - Barbara Borzymowska
PSIA DUSZA To tylko pies, tak mówisz, tylko pies... - Barbara Borzymowska
Wieczny Spacer
Dziś na ostatni, wieczny spacer - autor nieznany
HIGIENA
mogą powodować choroby. Odzywa się
Jędruś:
- A prose pani, moja
babka to pięć psów miała, i jadła z nimi z jednej miski.
PCHŁY
- Azor! Wyjdź, bo zgłupiejesz!
Rozmawia dwóch
policjantów:
Ratownik – Czy
wiesz, że mój pies uratował mi życie?
Turysta pyta
się bacy:
Na furtce
wywieszono napis:
Na innej furtce pod napisem: "Uwaga, zły pies" ktoś dopisał: "A właściciel jeszcze gorszy"
Jaś wchodzi
do sklepu i mówi:
Brunetka, kupując od blondynki psa, pyta:
– Czy ten pies ma drzewo genealogiczne?
Pies dla wielodzietnych Kowalski spotyka Nowaka na spacerze z właśnie kupionym psem:
– Dlaczego wybrałeś jamnika?
chętnie powitam pańskiego psa w moim hotelu. A jeśli poręczy za pana, to pan też może przyjechać”.
Rozmawiają dwaj właściciele psów:
Pies u weterynarza
U lekarza
Niewidomy w barze
Test
Jechał chłop
wozem i uderzył konia batem. Koń odwraca łeb i mówi:
że się w
lustrze nie poznasz!
Sąsiedzi pytają Jasia:
Konduktor w pociągu pyta podróżującej z psem blondynki:
- Czy
pani zapłaciła za tego psa?
Buldog szczeka na jamniczkę siedzącą na parapecie
okna:
Płacz policjanta Na środku parkowej alejki stoi młody policjant i
płacze.
Lepszy od lisa
Młody lis zapytał kiedyś swego doświadczonego ojca, czy nie zechciałby go nauczyć jakichś tajemnych sztuczek, którymi dałoby się przechytrzyć psy. Stary lis - taki, co to z niejednego kurnika kury jadał i niejedne przeżył przy tym tarapaty - odpowiedział: - Synku mój, o ile wiem, najlepszym sposobem na psy jest unikanie ich. Co mówi Pismo św. nt. okaleczania psów, tj. obcinania ogonów? - ”Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozłącza”.
Wierność
Późnym
wieczorem, leżąc w łóżkach, młode dziewczyny zwierzają się sobie z
problemów miłosnych.
Kraszewski pojechał w odwiedziny do przyjaciół. W ich ogrodzie zobaczył wielkiego psa, który zerwał się i groźnie szczekał. - Ależ nie bój się! Uspakajał przyjaciel. - Chyba wiesz, że psy, które głośno szczekają , nie gryzą! - Tak, wiem – odrzekł autor Starej baśni. - Ale nie mam pewności, że pies to wie.
O PSIE I CZŁOWIEKU Stara przewrotna bajeczka francuska opowiada, że Pan Bóg w ostatnim dniu stworzył psa i uznał go za twór najdoskonalszy. Pies jednak zaczął prosić Stwórcę: Panie, stwórz mi jeszcze człowieka, bo komuż mam okazać moją miłość i wierność! Pan Bóg westchnął i uległ błagalnym skomleniom psa. Stworzył człowieka... i nie było to dzieło najbardziej udane. No tak, ale pies jest przynajmniej szczęśliwy...
BÓG POSŁUŻYŁ SIĘ PSEM
-
Marta Gędzierska
Chciałam wspomnieć tutaj moją kochaną suczkę Tigrę, która umarła rok temu
z powodu guza. Weterynarz powiedział, że guza i tak nie udałoby się
usunąć. Suczka wpierw kulała. Mama sprawdzała czy może coś wbiło jej się w
łapę, ale nie. Okazało się dopiero potem, że guz urósł pod pachą. Już
kończę, bo zaraz się rozpłaczę. Pozdrowienia i nie życzę, żeby komuś się
to też przytrafiło.
@ Perełka nauczyła mnie kochać. Od samego początku kształtowała moją wrażliwość na los zwierząt, który nigdy nie był mi obojętny. Odeszła 21 marca 2007r. ... Żyła z nami prawie 17 lat..., była przy mnie w najlepszych i najcięższych chwilach... !! Niektórzy powiedzą Przecież to tylko pies, zwyczajny kundel. Kundel? Być może, ale potrafi on zmienić życie o 180°. Jest przyjacielem, który nigdy Cię nie opuści, bo dla psa nie jest ważne to, czy jesteś biedny czy bogaty, brzydki czy ładny. Dla niego liczy się wnętrze, to co masz w środku. Patrząc w Perełki oczka - nie widziałam nienawiści, dwulicowości, fałszu i zdrady! Z jej oczu płynął spokój, ciepło i miłość! Codziennie witała mnie, gdy wracałam z pracy - dziś już tego nie robi!!! W domu jest tak pusto i cicho ..! (Syla - 4 IV 07)
/Część wspomnień zaczerpnięta z miesięcznika „Mój Pies”./
Cmentarz dla zwierząt: Mochle 42, koło Bydgoszczy
Jedna z kilkuset wzruszających tablic, upamiętniających,
kochanych, najwierniejszych przyjaciół.
Ojciec Leon Knabit w swej książce "Czy zwierzęta mają duszę"
"Miłośnikom zwierząt trudno wyobrazić sobie wieczne szczęście bez ich pociech. Rozumiem to bardzo dobrze. Niektórzy miłośnicy zwierząt uważają nawet, że należałoby zastanowić się nad możliwością różnych form życia wiecznego - innych dla ludzi i innych dla zwierząt. Nie wiem. Kiedy ktoś mówi, że niemożliwe, by u Pana Boga nie siedział na kolanach rudy kocur, odpowiadam, że nie bardzo wiem, jak w tym świecie duchowym wyglądają kolana Pana Boga. Bóg nawet przed nami, ludźmi, nie odsłania tajemnicy życia wiecznego. Uważam, że powinniśmy się bronić przed zbytnią ciekawością w tej kwestii i zaufać Bogu. Są oczywiście pytania. Bo trudno uwierzyć, że Bóg, Dawca życia, stwarza życie na jakiś czas. A potem ma się to życie unicestwić? Nie wierzę też, że te umęczone koty, bezdomne psy, bite konie nie będą miały nagrody. Ale to są pobożne życzenia. Najlepszym wyrazem naszej miłości do zwierząt nie jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o plany Pana Boga, lecz zatroszczenie się o to, byśmy mieli szacunek do naszych mniejszych braci i przestrzegali ich praw. A rzeczywistość na pewno okaże się dużo bogatsza, niż możemy sobie to wyobrazić. Bo u Boga wszystko jest możliwe". o. Leon Knabit OSB, "Czy zwierzęta mają duszę?" Wydawnictwo Nemrod, Kraków 2005
Według statystyk prawie co druga polska rodzina ma w domu jakiegoś czworonoga. Najpopularniejszym domowym zwierzęciem w naszym kraju jest pies. I dobrze - mówią specjaliści. Badania wykazały znakomity wpływ kontaktu ze zwierzętami na psychikę, uczucia i zdrowie człowieka. Dogoterapia, czyli zajęcia terapeutyczne z udziałem psa, to system ćwiczeń i zabaw z psami, umożliwiający rehabilitację ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych dotkniętych takimi chorobami, jak: autyzm, porażenie mózgowe, niedowład kończyn, zespół wiotkiego dziecka oraz wieloma innymi.
Psia terapia
O tym, że kontakt ze zwierzętami poprawia nam samopoczucie wie chyba każdy właściciel czworonoga. „British Journal of Health Psychology” opublikował niedawno analizę wielu badań naukowych, z których wynika, że najwięcej korzyści niesie ze sobą posiadanie psa. Regularne wyprowadzanie go na spacer dotlenia nasz organizm, korzystnie wpływa na układ krążenia, stawy i wysokość ciśnienia krwi. Dodatkowo takie spacery sprzyjają nawiązywaniu kontaktów społecznych np. z właścicielami innych psów. Ma to duże znaczenie zwłaszcza w przypadku osób samotnych. Psy oddają ludziom nieocenione usługi. Są przewodnikami niewidomych, wspomagają rehabilitację ruchową oraz umysłową dzieci i dorosłych cierpiących na autyzm, porażenie mózgowe czy niedowład kończyn. Są niezrównanymi ratownikami. Bezbłędnie znajdują ludzi przysypanych śniegiem lub w gruzach zawalonych domów. Coraz więcej dowodów jest na to, że w niedalekiej przyszłości, po odpowiednim przeszkoleniu psy będą pomocne w diagnostyce nowotworów. Stwierdzono, że ich czuły węch może wykrywać raka płuc, pęcherza oraz czerniaka. - Renata Krzyszkowska, PK nr 8/2007
Nie marzą o ceramicznej misce ani legowisku najnowszego typu. Wystarczy im stary garnek i odniszczony kocyk. I szczypta ofiarowanej wraz z nimi miłości. Dzień był pochmurny, deszczowy i nie miał w sobie nic z atmosfery nadchodzących świąt - wspomina jedną z Wigilii Izabela Działak, dyrektorka schroniska w Celestynowie. Mimo to dwudziesty czwarty grudnia sprzed kilku lat szczególnie zapadł jej w pamięć.
Pies "nie na-żarty" Bydgoszcz, 2016 r.
Anioły
i złoty pies Drobna, starsza pani chodziła z wielkim mieszańcem po szczecińskich parkach i pytała ludzi, którym dobrze patrzyło z oczu, czy nie chcieliby takiego pięknego psa. W końcu zaprowadziła go do schroniska, a potem co dnia przychodziła pod boks. Wyprowadzała, karmiła, godzinami głaskała i nie mówiła nic. Bo co w takiej chwili powiedzieć najlepszemu przyjacielowi? Łykając łzy, czekała na cud. Cud miał na imię Bożena i przyszedł, żeby zrobić to, co zwykle – wyciągnąć ze schroniska kolejnego jamnika. - Anna Gniazdowska
W leczeniu schizofrenii pomóc może także bliskość czworonoga, zwłaszcza psa. Opieka nad zwierzęciem, obserwacja jego zachowań, głaskanie i zabawy sprawiają, że osoby cierpiące na schizofrenię stają się mniej apatyczne, otwierają się, zaczynają czerpać więcej radości z życia. - Renata Krzyszkowska, w: PK 38/2006
- KP G-n /13 V 06 /
W Izraelu: Zvi Katz ze swym przyjacielem Szoko.
Bezdomne psy na stacji paliwowej w Egipcie
Bezdomne psy w Mostarze /2018 r./
P. Zbigniew też lubi psy. Dzieli sie swoim śniadaniem z bezdomnym psem przy wodospadach w B i H.
Fatima IX 2016
Psy nie tylko na placu przed bazyliką. Spokojnie odpoczywają też w bazylice. Matka Boża kocha nie tylko ludzi, ale również psy.
Miasteczko Kr.
Bączek wiernie czeka na swego pana - Mieczysława (organistę). Jest z nim przy organach na chórze. Podczas procesji Bożego Ciała też wiernie towarzyszy swemu panu, oddając razem z nim cześć najwyższemu Panu. /zdjęcie zrobione 1 lipca 18 r. w dniu psa/
Psy w Grecji 2010 r.
W Grecji nie można nie zauważyć psów. Towarzyszą pielgrzymom i turystom na każdym kroku.
Nie są agresywne /wśród gołębi/
Towarzyszą w drodze na Olimp
Są w każdej restauracji, na stacjach paliwowych. Są w amfiteatrach i na wszystkich turystycznych szlakach.
Podczas Mszy św. odprawianej przez pielgrzymów zachowują się wzorowo. Przyczyniają się do większej chwały Bożej.
Psy w starożytności W grobowcach starożytnych Egipcjan (3730 lat przed Chr.) spotykamy rysunki z psem. Były to psy domowe. Kiedy pies kończył swój żywot, rodzina właścicieli odprawiała po nim żałobę. Były miejsca, gdzie psy uważano za istoty święte. Po śmierci psa, golono sobie głowy i urządzano głośne żałobne obrzędy, którym towarzyszył post. Psy były balsamowane i składane w specjalnych grobowcach; na nagrobnym kamieniu właściciel wypisywał zasługi swego psa. Zachowały się mumie psów. Psie cmentarze znajdowały się w każdym mieście; niejednokrotnie były one powiększane. Istniało prawo, że każdy, kto znajdzie gdzieś martwego psa, ma obowiązek ustalić, skąd pochodził, i dostarczyć właścicielom, aby mogli go godnie pochować. W Persji zabicie psa było uważane za zbrodnie. W Grecji psy były pomocnikami pasterzy i myśliwych, służyły również w celach wojennych. W Japonii psy cieszyły się dużym szacunkiem dzięki swym związkom z bogiem Omisoto. Grzebano je w pozycji stojącej, z wystającą nad ziemią głową. Przez wiele dni żałobnicy składali przy nich ofiary z pokarmów.
Starożytni Grecy? Zobaczmy w muzeach
Pies zawsze był towarzyszem człowieka
Trudno sobie wyobrazić w Grecji muzeum bez psów
PSY W TURCJI
Są bardzo łagodne. Nie wykazują żadnych oznak agresji, ani oznak zainteresowania. Wylegują się niewzruszenie w
cieniu najbardziej obleganych zabytków lub na środku jezdni,
gdzie z niespotykanym wśród tureckich kierowców spokojem, są omijane przez kolejne samochody. Psy w Turcji są czipowane. Jedzenia nie wyrzuca się tu do śmietnika, ale na papierze obok śmietnika.
W każdym razie wyglądają i zachowują się tak, jakby właśnie na ulicach były doskonale na swoim miejscu. W Kapadocji
Dlaczego łańcuch jest zły? Odpowiadają eksperci:
Bambosz, Saba i Sara
>> FOTOGALERIA - BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ZWIERZAKÓW >> FOTOGALERIA - BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ZWIERZAKÓW 2012
CZŁOWIEK I PIES (bajka z Republiki Demokratycznej Konga)
Wśród
wielu zwierząt żyjących w buszu byt również pies. Każde z tych stworzeń
miało swoje życie. Zajmowało określone terytorium i troszczyło się tylko
o siebie. Wszyscy byli zadowoleni z takiego stanu rzeczy. Z psem było
podobnie. Żył
Z czasem jednak monotonne życie zbrzydło psu zupełnie. Czuł się osamotniony i nikomu niepotrzebny. Zaczął więc rozmyślać, jakby tu odmienić swój los. l tak któregoś dnia wpadł na genialny pomysł. - A może poszukam sobie przyjaciela? We dwójkę będzie nam raźniej. Problem jednak w tym, kto mógłby nim zostać? Na pewno ktoś silny i odważny. Ktoś, kto by się nikogo nie bał.
Pies długo jeszcze rozmyślał nad tą sprawą, ale nic
mądrego nie przychodziło mu już do głowy. Stąd też któregoś poranka
przeszedł do konkretów i udał się na poszukiwania. Na swojej drodze
spotkał najróżniejsze zwierzęta, jednak one na jego widok natychmiast
uciekały i kryty się w gęstych zaroślach.
- Nie chcecie mojej przyjaźni!? No i dobrze! Widać jesteście zbyt strachliwe, jeśli się mnie boicie. Ja szukam kogoś odważnego. Kogoś kto będzie dla mnie oparciem i obdarzy mnie swoją przyjaźnią. Kiedy już prawie zwątpił w powodzenie swej misji, stanął przed nim potężny wół. l nawet nie miał nic przeciwko temu, żeby pies się do niego przyłączył. W dalszą wędrówkę udali się już razem. Idąc noga w nogę, szli tak do zmroku. Zatrzymali się dopiero na małej polance i ułożyli do snu. Pies poczuł się wtedy tak bezpiecznie, że z radości zaszczekał. - Nie szczekaj, bo przyjdzie pantera i nas pożre - ostrzegł go wół. Pies natychmiast przestał ujadać. Z żalem spojrzał na wołu. - A więc nie jesteś najodważniejszy? Boisz się pantery? W takim razie to ja dalej muszę szukać.
- Słyszałem, że jesteś najodważniejszym i najpotężniejszym stworzeniem w całej dżungli. Chciałbym, żebyś został moim przyjacielem. Lew dumnie wypiął pierś. Mile połechtały go słowa psa, dlatego też nie miał nic przeciwko temu, aby prowadzić wspólne życie. l tym razem jednak okazało się, że pies nie miał racji, bo lew pewnego wieczora rozgniewał się na niego, gdy obszczekiwał przemykającego zająca. - Cicho bądź, bo usłyszy człowiek i przyjdzie nas zabić. l tak oto pies opuścił lwa i przystał do człowieka. Towarzyszył mu w wędrówce przez cały dzień, a gdy nadeszła noc, jak zwykle zaczął ujadać. Wówczas mężczyzna wyszedł z chaty i rzekł: - Pewnie jesteś głodny, piesku. Chodź, dam ci coś do zjedzenia. Pies pojął wtedy, że człowiek rzeczywiście jest najodważniejszy ze wszystkich stworzeń na ziemi i od tamtej pory jest jego nieodłącznym przyjacielem. Przyjaźń ta trwa po dziś dzień... Świat misyjny, nr 5/08
Aforyzmy nt. psów: · Jeśli przyjmiesz do siebie zabiedzonego psa i sprawisz, że zacznie mu się dobrze powodzić – nie ugryzie cię. Na tym polega zasadnicza różnica między psem a człowiekiem.
Kobieta jest najlepszym przyjacielem mężczyzny, ale najwierniejszym – pies. Autor: Andrzej Majewski
Kopnięty pies nie wyje tak, jak jego serce.
· Na świecie nie ma lepszego psychiatry od szczeniaka liżącego cię po twarzy. o Autor: Edward Abbey
·
Pies wyje do księżyca, człowiek do mikrofonu.
o Autor: Magdalena Samozwaniec
· Psy patrzą na nas z szacunkiem, koty z pogardą, a świnie jak na równych sobie. o Autor: Winston Churchill · Dla swego psa każdy jest Napoleonem. To powód nieustającej popularności psów. o Autor: Aldous Huxley
· Dobroczynność nie polega na dawaniu kości psu. Dobroczynność to kość dzielona z psem wówczas, gdy jesteś równie głodny jak on. o Autor: Jack London
·
Kupiłem dziś małego pieska. Jestem pewien, że nigdy nie
wyrządzi mi krzywdy, chyba żeby się wściekł. Nie mógłbym tego powiedzieć
o o Autor: Benjamin Constant
· Pies – najlepszym przyjacielem człowieka o Autor: Winston Churchill Jedynym absolutnie pozbawionym egoizmu przyjacielem, jakiego człowiek może posiadać w tym samolubnym świecie, jedynym, który mu nigdy nie okaże niewdzięczności, ani go nie zdradzi, jest jego pies. Ucałuje dłoń, na której nie ma dla niego ani kąska strawy... Kiedy wszyscy inni przyjaciele odchodzą... on pozostaje. - Amerykański polityk i prawnik George Graham Vest Kraszewski pojechał w odwiedziny do przyjaciół. W ich ogrodzie zobaczył wielkiego psa, który zerwał się i groźnie szczekał.
- Ależ nie bój się!
Uspakajał przyjaciel.
Pies
jest najwierniejszym przyjacielem człowieka. Собака – самый верный друг человека. - rosyjski Der Hund ist der treueste Freund des Menschen. - niemiecki Le chien est le plus fidèle ami de l’homme. - Francja El perro es el amigo más fiel del hombre. – Hiszp. Pes je najbolj zvesti prijatelj človeka. – Słoweński Pas je najviše vjeran prijatelj čovjeka. – Chorwacki कुत्ता मनुष्य का सबसे वफादार दोस्त है। - Indie Pes je nejvěrnější přítel člověka. – Czeski Il cane è l'amico più fedele dell'uomo. – Włoski The dog is the most faithful friend of man. – Ang. الكلب هو صديق معظم المؤمنين من الرجل. – Arabski
• Pies jest jedynym stworzeniem na ziemi, które kocha cię więcej niż siebie samego. - Josh Billings • Chciałbym się stać tak dobrym człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies. • Ten kraj szczęśliwy ... gdzie - po psie płaczą szczerze i dłużej ..- Adam Mickiewicz • Wierności i przebaczenia ucz się od psa - Bogumił Buczyński • Na początku Bóg stworzył człowieka, ale widząc go tak słabym, dał mu psa" - Alfons Toussenel • Uważasz, że psy nie idą do Nieba? Wierz mi, będą tam prędzej niż ktokolwiek z nas. - Robert Luis Stiwenson • Uśmiech psa znajduje się w jego ogonie. - W. Hugo • Kto kopie psa zbliża swoją duszę do piekła. – Will Judy • Zastanawiałeś się kiedyś, co one o nas muszą myśleć? No popatrz tylko - wracamy ze spożywczego z niesamowitą zdobyczą: kurczakiem, wieprzowiną, połową cielaka. Muszą myśleć, że jesteśmy najlepszymi myśliwymi na świecie - Anne Tyler • Wielcy ludzie mają zazwyczaj tak wielkie serce, że się w nich zawsze znajdzie miejsce dla uczciwego psa - Kornel Makuszyński • On jest Twoim przyjacielem, Twoim partnerem, Twoim obrońcą, Twoim psem. Ty jesteś Jego życiem, Jego miłością, Jego panem. On będzie Twój, wierny i posłuszny do ostatniego bicia Jego serca. Ty jesteś Mu winien zasłużyć na takie oddanie. • Pies to wspaniały przyjaciel. Nie zadaje pytań, nie krytykuje... • Ratując jednego psa, nie zmienimy świata...ale świat zmieni się dla tego jednego psa. • Kochasz swego psa? A więc jesteś człowiekiem. - Urszula Zybura • Jeśli przyjmiesz do siebie zabiedzonego psa i sprawisz, że zacznie mu się dobrze powodzić - nie ugryzie cię. Na tym polega zasadnicza różnica między psem a człowiekiem - Mark Twain • Kopnięty pies nie wyje tak, jak jego serce. - przysłowie abisyńskie • Nie ma znaczenia ile masz pieniędzy, ani ile rzeczy, możesz być biedakiem, ale mając psa jesteś bogaty - Louis Sabin • Jeśli pies spojrzy na ciebie i nie chce podejść, powinieneś dokładnie przyjrzeć się swojemu sumieniu - Woodrow Wilson * Psy nigdy nie umierają. One śpią w Twoim sercu. Ernest Montague
Jan Paweł II w jednym ze swoich przemówień, w roku 1993, zwracając się do ludzi młodych w Denver przypomniał, że „kontemplacja przyrody objawia nie tylko Stwórcę, ale także rolę człowieka w świecie, który On stworzył”. Jako, że żyjemy w dużym, betonowym mieście, zwierzęta w naszych domach stanowią namiastkę stworzonej przez Boga przyrody. Nic zatem dziwnego, że w ich obecności chcemy dziękować za dzieło stworzenia. W uroczystej Mszy św. w Brazylii brało udział milion wiernych. W trakcie zamieszania w ogromnym tłumie, jakiś pies wyrwał się właścicielowi. Pobiegł do stopni ołtarza, na których Jan Paweł II błogosławił wiernych. Ojciec Święty rozejrzał się nieco zdziwiony, a następnie ze spokojem pobłogosławił zwierzę.
|
wolnym
zrobiłem sobie dość długi spacer brzegiem morza. Prawie bezchmurne
niebo, szum fal, długa plaża, a ja z moim Panem. To jest to czego mi
było trzeba - wreszcie "święty spokój". Kiedy mijałem stojące na plaży
kutry rybackie wyskoczyły z nich dwa duże psy. Wyglądały bardzo
groźnie. Zablokowały mnie. Jeden stanął przy jednej, a drugi przy
drugiej mojej nodze. Oniemiałem. Stałem bez ruchu, a one szalały z
wściekłości. Wydawało mi się, że wystarczy mój jeden ruch, a pogryzą
mnie. Nie wie
działem co robić. Rozejrzałem się czy ich właściciel nie
mógłby mnie wybawić, ale nikogo nie było. Odczekałem chwilę i wolno
wyjąłem z kieszeni małą Biblię. Bardzo delikatnie wyciągnąłem ją w
kierunku jednego z nich, a one obydwa powąchały i jak zaczarowane po
prostu w ciszy odeszły sobie. Poczułem ulgę. Wyglądało to tak jakbym
wyjął paszport i po wylegitymowaniu był upoważniony, aby iść dalej.
Trochę śmieszne, ale dla mnie była to okazja do refleksji: Biblia, Słowo
Boże jest dla mnie paszportem do przekraczania różnych granic, do
pójścia dalej i do stawania się wolnym. Chwała Panu! /o. Piotr Kleszcz –
Dębki 12.10.2004/
Sprawiedliwy Tobiasz – o czym mówi Księga Tobiasza – został nagle
dotknięty strasznym kalectwem. Nie załamał się w wierze. Do końca ufał
Bogu.
.jpg)
Weterynarz dzwoni do Kowalskiej:
Na
przyjęciu gospodarz domu oznajmia gościom: 
Przepracowany pies 
ołowie drogi trzeba było
przejść po dwóch palach nad wodą o głębokości przynajmniej 3 metry. Kiedy
pierwszy raz tam przechodziłem, woda w strumyku była do kostek. Teraz
byłem sam. Stałem przy rzece i zastanawiałem się, w jaki sposób przedostać
się na drugą stronę? Po kilkunastu minutach zobaczyłem, że po palach
przeszedł pies. 
aniołami. I wierz, że kiedyś się spotkamy.
Zrobiłaś miejsce dla następnego starego, pieska, który zajmie Twoje
legowisko i będzie chodził za nami krok w krok tak jak Ty, dopóki nie
pójdzie w Twoje ślady.
Bulinek był moim najlepszym przyjacielem. Bardzo za nim tęsknię. Brakuje
mi go. Miał 6 lat. Znalazłam go nieżywego pod płotem. Chyba ktoś go
zamordował, bo był cały pokopany.
26.07.2005 godz. 19.40 - w tym dniu i o tej godzinie odszedł od nas nasz
ukochany członek rodziny. Ta data i ta godzina na zawsze w mojej pamięci
zostaną, bo zawsze będzie mi przypominać o moim najukochańszym piesku.
Bardzo mocno nam teraz go brakuje. Był z nami przez 14 lat (1. września
obchodziłby swoje 14. urodzinki). Azorek był bardzo pięknym, mądrym
pieskiem, bardzo dobrze umiał zrozumieć człowieka, zawsze w trudnych
chwilach pocieszał mnie tuląc się do moich rąk i liząć je. Zawsze do nas
przychodził, kiedy widział, że coś dobrego się niesie (nigdy sobie nie
odpuścił, chodził tak długo aż coś dostał). Bardzo lubił żeby ktoś go
drapał po brzuszku i za uszkami. Miał przepiękne oczka na które można było
się ciągle patrzeć, ale zawsze coś mówiły. Teraz kiedy wychodzi się na
podwórko albo patrzy na jego budę chce się go zawołać, ale po chwili
patrzę, że go tam nie ma, że odszedł od nas. Azorek był wspaniałym i
cudownym pieskiem. Nigdy takiego już nie będę mieć w domu i żaden pies go
mi nie zastąpi. Kochany mój piesku pamiętaj o tym, że bardzo cię Kocham i
będę kochać dalej choć cię już nie ma i nigdy o tobie nie zapomnę choć
bardzo za tobą tęsknię. Proszę bądź zawsze przy mnie. Twoja Kasia i twoja
rodzina z Zawadzkiego.
Piszę tak, bo zapewne strona
ta jest dziełem wielu osób. Miłość do zwierząt prowadzi zawsze do ludzi i
do Pana Boga. Dla ludzi samotnych są one szczególnie bliskie. Dziękuję za
taką postawę kapłanów. Może kiedyś napiszę dłużej. Dzisiaj jestem
wzruszona, ponieważ "chodząc" trochę po Internecie znalazłam tę stronę i
wspomnienie o mojej jamniczce Żamyczce. Dziękuję za nie. Żamyczka całkiem
rozgościła się w mojej poezji. Nie tylko ona, bo również kotka Protazinka,
która też jest po tamtej stronie życia. Wierzę, że zwierzęta mają duszę i
że dobry Bóg pozwoli mi kiedyś je spotkać. Zawsze się za nie modliłam.
Dołączam do listu dwa swoje wiersze (dla dzieci) o tym mówiące. Jeżeli
uznacie Państwo je za dobre miło mi będzie, gdy zostaną u Państwa
opublikowane. Gorąco pozdrawiam. Szczęść Boże na pięknej drodze przyjaźni.
Józefa Drozdowska P. S. Dziękuję za piękne fotografie na stronie i
reprodukcję obrazu Dudy Gracza. Nie znałam go. Przed wakacjami byłam w
Białymstoku na dużej wystawie Dudy Gracza, ale obrazu tego nie było, były
zaś inne przejmujące obrazy z Jego Drogi Krzyżowej i przepiękny obraz pary
jamników zatytułowany "Romeo i Julia". Musiał bardzo kochać zwierzęta.
stwierdza, że
nie słyszał o świętym, który nie lubiłby zwierząt, wręcz przeciwnie. Im
człowiek jest bliżej Pana Boga, tym łatwiej zaprzyjaźnia się z nimi. Jego
zdaniem święci miłośnicy zwierząt niosą w sobie znamiona raju, zapowiedź
obiecanej przez proroka Izajasza harmonii stworzenia. "Wtedy wilk
zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i
lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i
niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew
też jak wół będzie jadł słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie
działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana,
na kształt wód, które przepełniają morze" (Iz 11, 6-9).
Zwierzęta towarzyszą człowiekowi od początku historii świata. Gdy Bóg
stwarzał pierwszych ludzi, oceany i lądy tętniły już życiem. Stwórca
przeznaczył nas do panowania nad całą Ziemią, w tym także nad jej fauną i
florą. Ludzie są osobnym dziełem Boga. Jako jedyni w świecie widzialnym
zostaliśmy stworzeni nie tylko na chwałę Stwórcy, ale również na Jego
obraz i podobieństwo. Zwierzętom nie uczynił tego zaszczytu. Tym różnimy
się od nich i w tym je przewyższamy. Chociaż Bóg dał nam zdolność kochania
nie tylko Jego i naszych bliźnich, ale całego świata, wielu ludzi obawia
się, że akcentowanie miłości do zwierząt może przynieść ujmę ich miłości
do Stwórcy. Jakby zapominali, że miłość może ogarniać wszystko. Wiele
osób, myśląc o l
osie zwierząt po śmierci, obawia się, że wyrażanie
nadziei, iż spotka się z nimi w upragnionym niebie, ujmuje ich pobożności.
Niepokoją się, że Bóg może mieć im za złe, iż obdarzyły uczuciem i oddały
część swego serca temu, co oprócz nas stworzył. Włoski ksiądz Valentino
Salvoldi, pisarz i dziennikarz, napisał: "Kochać to powiedzieć drugiej
osobie: Ty nie umrzesz". Zwierzę nie jest osobą, ale skoro staje się dla
nas kimś bardzo bliskim, naturalnym wydaje się nasza dociekliwość o to, co
stanie się z nim po śmierci. 
ćwiczenia; w bezstresowej
zabawie rozluźniają się, zapominają o chorobie i kłopotach. Zajęciom dogoterapii zawsze towarzyszą radość i uśmiech. Dziecko czesząc,
głaszcząc, karmiąc czy przytulając puchatego przyjaciela nieświadomie
ćwiczy. Dodatkowo zapomina o kalectwie, swoim wyglądzie, kulach czy wózku.
Dla psa wszyscy jesteśmy jednakowi, jego przyjaźń jest niezawodna i
żenująco bezinteresowna. Obcowanie ze zwierzętami, i to nie tylko psami,
ale też np. kotami, daje wspaniałe efekty w terapii osób samotnych i
starszych. Nawiązanie psychicznej więzi ze zwierzęciem poprawia nastrój,
ułatwia przejście choroby. 
Na
ulicach tureckich miast żyją bezpańskie psy. Podobnie jak w Grecji
zawsze towarzyszą turystom. 
Bezpańskie
psy w Turcji wydają się stanowić konieczne i nieodłączne ogniwo
miejskiego ekosystemu. 
sobie z dnia na dzień, trochę polując, trochę
odpoczywając. Prawdę mówiąc, nic innego nie miał do roboty. 
l
tak ponownie udał się na poszukiwania. Po pewnym czasie odnalazł
panterę. Rzeczywiście, zwierzę wyglądało groźnie. Jej cętkowana sierść i
ostre kły sprawiały odpowiednie wrażenie. O tak, przy kimś takim można
czuć się pewnie i bezpiecznie. Od tej pory pies stał się jej
nieodłącznym towarzyszem. Nie trwało to jednak długo, bo pewnego dnia
dostrzegł, że jego nowa przyjaciółka dużym łukiem omija terytorium lwa.
Wyraźnie go unikała. Pies wywnioskował, że lew musi być silniejszym
zwierzęciem, dlatego udał się do niego.
Abp Ozorowski odwiedził schronisko dla
zwierząt 
|
PODSTĘP – Krystyna Sztramska Jadwiga ze złością zamknęła okno. Hałas z podwórka dochodził do jej mieszkania z ogromną siłą. Całe dnie to samo: krzyki dzieci, szczekanie psów i warkot samochodów. Tych ostatnich przybywało z dnia na dzień; smród i kurz dostawał się do domu każdą możliwą szczeliną i ona, Jadwiga, musiała to znosić zamknięta w czterech ścianach swojej kawalerki. Od pewnego czasu rzadko wychodziła z domu, sąsiedzi jej nie lubili, patrzyli na nią wrogo, choć to ona najbardziej przejmowała się porządkiem w bloku. Ale zamiast poparcia, spotykały ją tylko złe słowa i spojrzenia. A przecież wygrywała wszystkie sprawy w sądzie, więc musiała mieć rację. Tylko, kto tych jej racji słuchał? Pawlakowa, mimo zakazu, nadal w nocy prała i odkurzała mieszkanie. Nowi lokatorzy wiercili i stukali w ściany nawet w niedzielę, a dzieciaki Kowalskiej bez przerwy biegały po schodach i mazały kredą na klatce jakieś bohomazy. Jadwiga westchnęła ciężko, ruszyła w kierunku stolika, wyjęła z szuflady kartkę listowego papieru. Była wprawiona w pisaniu oskarżycielskich elaboratów. Nagle usłyszała za drzwiami pisk. Podeszła z gniewem do drzwi. To pewnie znów pies Lewandowskiego, Bera. Też powinna napisać donos. Ale jakież było jej zdumienie, gdy na progu, zamiast Bery, ujrzała szczeniaka zawiniętego w kocyk i leżącego w koszyku. Mały patrzył na nią wilgotnymi oczami i piszczał jak najęty. Jadwiga nachyliła się nad nim, szczeniak zaczął się wiercić, rozplątywać z koca i wtedy kobieta zobaczyła na dnie koszyka kartkę. - Zaopiekuj się mną, wabię się Kudłatek - przeczytała wolno. - Jak będę głodny, daj mi mleko, jest w koszyku. Dziękuję. Jadwiga zbladła. „To chyba jakaś pomyłka” - pomyślała. Przecież wszyscy dokoła wiedzieli, jak bardzo nie cierpi psów. Zatrzasnęła gwałtownie drzwi, zostawiając szczeniaka samego. Może znajdzie się ktoś, kto go zabierze. Ale na klatce, jak na złość, panowała cisza i nikt nie wychodził z mieszkania. Mijały minuty, później kwadranse. Na dworze robiło się ciemno. Pies kwilił za drzwiami żałośnie jak dziecko, a Jadwiga siedziała przy stole z długopisem w ręku i nie mogła nic napisać. W końcu podniosła się i wyszła na próg. Wezmę cię, ale tylko na jedną noc - jęknęła, chwytając koszyk. Postawiła go obok łóżka, zagrzała mleko, wlała je do miseczki. Patrzyła, jak pies chłepcze zachłannie, jak mlaska i rozpryskuje biały płyn. Mimo pełnego brzuszka spał niespokojnie i piszczał nawet przez sen. Jadwiga wzięła go na ręce, pies wtulił się natychmiast w jej sweter i kobiecie zrobiło się nagle tak jakoś ciepło na sercu. I wtedy pomyślała, że może tego małego zostawi u siebie na zawsze... Minął tydzień, odkąd Kudłatek zamieszkał u niej. Czas zaczął dla niej płynąć jakoś inaczej, lepiej. Sąsiedzi w bloku przyglądali się jej z uśmiechem, kiedy wyprowadzała małego na spacer. Dzieci Kowalskiej biegały za nim, wsuwając mu do pyszczka jakieś psie przysmaki. Pytały o wszystko, więc Jadwiga musiała z nimi bez przerwy rozmawiać. Ze zdziwieniem zauważyła, że ludzie wokół są sympatyczni i pogodni. Interesowali się szczeniakiem, udzielali porad i wskazówek. Jadwiga przestała chować się po kątach i zupełnie nie miała czasu na pisanie skarg, bo zajmowanie się psem pochłaniało ją całkowicie. Dziś przed blokiem spotkała Lewandowskiego. Starszy pan przyglądał się jej figlarnie. Kudłatek zaczął dokazywać z Berą. Kilkoro sąsiadów otoczyło ich kołem. Polubiły się - Jadwiga, wypowiedziawszy te słowa, po raz pierwszy uśmiechnęła do Lewandowskiego. Bo to przecież szczeniak Bery - powiedziała Pawlakowa i zaraz zasłoniła ręką usta. Gromadka sąsiadów popatrzyła na nią z wyrzutem. Lewandowski się zmieszał. Przepraszam panią za ten podstęp, ale kiedy Bera się oszczeniła, pomyśleliśmy, że przydałby się pani ktoś do kochania. A mnie - dodał natychmiast - ktoś do wspólnych spacerów. Poczerwieniała, ale podchwyciła jego żartobliwy ton. Jeśli pan się nie wstydzi takiej staruszki jak ja, to mogę panu towarzyszyć już dziś - odrzekła prawie zalotnie, czując w gardle ucisk, znak potęgującego się w niej nagłego wzruszenia. Wszystko byłoby wspaniałe i piękne, gdyby po powrocie do domu nie zastała wetkniętej w drzwi kartki z napisem: „Pani pies moczy nasze wycieraczki. Jeśli nie przestanie, oddamy sprawę do sądu. Sąsiedzi". Zbaraniała. Chwyciła psa na ręce, rozejrzała się wokół, jakby bojąc się, że ktoś zechce jej odebrać Kudłatka. Później jeszcze raz zerknęła na kartkę i wtedy zauważyła narysowane na niej uśmiechnięte słoneczko. „A więc to tylko taki żart" - pomyślała i odetchnęła z ulgą... Różaniec, 11/2012
Nie wiadomo kto pierwszy odejdzie na drugą stronę
ZADBAJ O PRZYSZŁOŚĆ SWEGO PRZYJACIELA
ZANIM BĘDZIE ZA PÓŹNO
@ Witam i szczęść Boże wszelkiemu stworzeniu. Ponownie odwiedzam wasza stronę, ponieważ, tylko ta wspólnota katolicka, nie nazywa ludzi kochającym zwierzaki "degeneratami". Nie należę do ludzi pięknych, a piękno to teraz przepustka do ludzkich serc i umysłów. W sądzie piękny bandyta otrzymuje niższy wyrok, leniwa ale piękna dziewczyna jest lepiej traktowana. Dlatego też kocham zwierzaki, ponieważ kochają mnie taką jaka jestem /to tak samo jak Bóg/,a ludzi unikam ponieważ zawsze boję się odrzucenia i drwin. Pozostał mi tylko Bóg i moje zwierzaki. Dzięki za bardzo mądry wpis. Daje dużo do myślenia. Tak, moje psy nigdy nie szczekają za moimi plecami i nie mają „względu na osobę”. Dużo możemy się od nich nauczyć. Jaki dobry jest Bóg, że dał nam te zwierzaki. /13 V 2015/ @ Bardzo mi się spodobała zakładka PSY na Księdza stronie. Oceniając po niej, ksiądz mnie zrozumie. Bardzo kocham zwierzęta, praktycznie wszystkie, ale pewnie najbardziej swojego pieska, teriera walijskiego, który ma prawie siedem lat. Wziąłem go gdy opiekowałem się swoją niepełnosprawną matką, żeby było tak jakoś raźniej w domu. ... ... /8 IV 2017/
Pies to zdrowie
Dzień psa obchodzony jest 1 lipca, zaś dzień kundelka - 25 października. Międzynarodowy dzień psa przypada 26 sierpnia.
ZAPACH PSA Goście powiedzieli, że w naszym domu śmierdzi psem. Odpowiedzieliśmy im: A wiecie jaki jest zapach psa? Pies pachnie wdzięcznością, wiernością, szczerością i bezgraniczną miłością. Nigdy nie czuć od niego złośliwości. A wiec miło nam słyszeć, że w naszym domu śmierdzi psem. Dziękuję. Zob. KOCHAMYZWIERZAKI
Modlitwa psa: http://m.demotywatory.pl/4543462
@@@@@@@@@@@
@
Cudowna jest ta Księdza strona! Gdyby tak
takich więcej, ludzie byliby lepsi.
@ Szczęść Boże! Uważam za genialny pomysł włączenia podstrony o zwierzakach do życia Parafii!!! Niezwykle pouczające i wychowawcze. Ja też jestem proboszczem i Duszpasterzem Akademickim. Zaczerpnę ideę. Gratuluję!!!!! Ks. Jan - Legnica /24 X 09/ @ Szczęść Boże! Przypadkowo trafiłem na Stronę. Część o psach - rewelacja! Przypomniała mi stare czasy i moją starą dożycę ADĘ MINĘ (o.Cygan z Brdy Ujścia, m.Alma Sara z Bermud). Dowcipy z życia czworonogów rozbawiły nas, a także pozwoliły na refleksję z drugiej strony. To mądre i profesjonalne dzieło o stworzeniach Bożych. Z Panem Bogiem! - Lodzia i Marek z Wrocławia, 10 X 09. @ Szczęść Boże. Jestem pod wrażeniem świetnie prowadzonej strony. Fantastyczna część o psach, która jest dla mnie inspiracją przy pisanej książce. - Mariola Jankun-Dopart, wykładowca UJ i WSFP Ignatianum w Krakowie, 17 X 10 @ Wczoraj trafiłam na stronę Parafii Śmiłowo, a dokładnie na jej podstronę dotyczącą psów. Znajomy ksiądz z Legnicy podesłał mi link. Jestem zachwycona zarówno inicjatywą, jak i wykonaniem. Pracuję w Centrum Przyjaznych Relacji Ludzie Zwierzęta i zwierzakowe dobro leży mi bardzo na sercu. Staram się współpracować z każdym, kto może pomóc w wywieraniu wpływu na ludzi i w budowaniu społeczeństwa, które zrozumie, że zwierzętom należy się szacunek i ten szacunek musi się wyrażać w dbałości o jakość ich życia. Nasze Centrum prowadzi warsztaty, głównie dla dzieci, i szeroką akcję edukacyjną - to z najdalej posuniętym skrócie. Jestem zdania, że księża mogliby być bardzo pomocni w tych działaniach, niestety bardzo rzadko mają na to ochotę, tym bardziej więc zachwyca mnie śmiłowska strona"-) Proszę Księdza, jestem także pisarką i poetką i z wielką chęcią prześlę Księdzu moją książkę "A pies siedzi i patrzy" - mam nadzieję, że spojrzy Ksiądz na nią życzliwym okiem. Pozdrawiam bardzo serdecznie - Barbara Borzymowska, 6 III 11
@ Dzisiaj
znalazłam Waszą wspaniałą stronę o psach. Jestem pod
wrażeniem całości opracowania, tyle faktów
@ Witam. Jestem jedną z tych osób, które popełniają ten grzech, że bardziej kocham zwierzaki niż ludzi. Cóż wielu ludzi wyrządziło mi krzywdę, ale nie chce ich obwiniać, tylko wolę się trzymać od nich z daleka. /Jednak ich nie potępiam i przebaczam, chociaż jest to trudne/. Dlatego tak bardzo kocham zwierzęta. Już myślałam, że Kościół Katolicki to ludzie bezduszni, którzy nienawidzą zwierzaków. Ale oglądając waszą galerię, widzę że jeszcze człowieczeństwo przez duże C istnieje. Może jestem wariatką, ale zawsze proszę Boga o to "kiedy umrę, to jeśli mogę trafić do raju to tam gdzie będą zwierzęta". Proszę o komentarz, czy mam grzech czy nie. Pozdrawiam. Szczęść Boże wszystkim ludziom dobrej woli. 24 XI 14. Odp.: Od zwierząt można się uczyć. Oni nie są skażeni grzechem pierworodnym. A my niestety tak. Ale na tym polega nasza wielkość, że potrafimy ludziom przebaczać, tak jak Pani to czyni. A zwierzaki, to są przecież „nasi bracia najmniejsi”. xjp @ Witam. Na stronę trafiłam dzięki pieskom, po prostu wpisałam słowo psy i bez obrazy weszłam na waszą stronę. Proszę mi wierzyć byłam katoliczką, teraz jestem agnostyczką, czytam Pismo święte, kocham zwierzaki, złym ludziom staram się schodzić z drogi. Ale zawsze musiałam chować swoje pieski, kiedy ksiądz chodził po kolędzie, ponieważ, później na kazaniu ksiądz grzmiał, że ludzie nie chowają psów przed księdzem. Teraz, kiedy przeczytałam stronę o Was wierzę, że to Bóg mnie stara się nawrócić. Pójdę do kościoła /wyobrażając sobie, że jestem u Was w kościele/ i będę za Was się modlić a Wy módlcie się za mnie i wszystkie Boże stworzenia. Prawdziwy chrześcijanin nie powinien się obrażać, ale czasem emocje biorą grę, kiedy wszędzie tyle zła i występku. Podziwiam takich świętych jak św. Franciszek i św. Roch. Pozdrawiam i dziękuję, za nadzieję, że są także księża kochający stworzenie Boże. Pozdrawiam. 24 XI 14.
@ ...Przypadkiem trafiłam w Internecie na Waszą stronę, poświęconą przyjacielowi człowieka - psu. Jest wspaniała. Bardzo mało mówi się w Kościele o przyrodzie, o zwierzętach, z którymi przecież żyjemy na co dzień, dzięki którym żyjemy. Tyle im zawdzięczamy, są naszym pokarmem, ubraniem, i są, jeżeli tylko się do nich zbliżymy, naszymi wiernymi przyjaciółmi. Strasznie boli to, jak w dzisiejszych czasach coraz bezduszniej, a i często okrutnie, z nimi postępujemy. To jedno ze znamion czasu. Dawniej też były wykorzystywane i nie zawsze traktowane tak jak trzeba, ale to co dzieje się teraz w przemysłowych hodowlach zwierząt jest przerażające i nieludzkie. Nie ludzkie! Niepokoi, że tak mało mówi się w kościołach, o tym jak powinniśmy traktować zwierzęta, z szacunkiem i z dbałością o to, aby żyło się im z nami dobrze. Może to się będzie zmieniać. O tym mówi Papież Franciszek w swojej encyklice Ladudato si. Dobitnie zwraca naszą uwagę, na to że powinniśmy szanować całe stworzenie, bo wszystko jest dziełem Boga i jest dobre. Wy już to robicie. Inni powinni brać przykład. Wasza strona jest promykiem światła, jest cudowna! Życzę wspaniałego rozwoju i poszerzeniu jej zakresu o inne zwierzęta, żyjące w naszych domach i gospodarstwach. Szczęść Boże! 26 XI 18 - Barbara Niedźwiedzka - Kraków
https://www.klubtygodnika.pl/co-mowi-covid-19/
@
Bardzo Księdzu dziękuję za stronę
poświęconą psom. Niesamowita ilość różnych, ciekawych i
poruszających tekstów, dających do myślenia. Z serca
gratuluję pomysłu i ogromnej ilości pracy, jaka została
włożona w przytaczane informacje, zdjęcia, anegdoty.
Cd. strony: SŁAWNE PSY
|
|
Stosunek człowieka do psa zmieniał się przez wieki. W
starożytnej Mezopotamii z jednej strony uznawany był za
atrybut bogini Guli – bogini zdrowia, z drugiej jednak
strony wskazywano na związki psów z demonem Lamasztu –
sprawcą wszelakich chorób oraz śmierci. W średniowieczu pies
był symbolem wierności i oddania. 
